4 sposoby na zapobieganie urazom ścięgna hokejowego

Gdybym miał porównać dwóch hokeistów o dokładnie takich samych umiejętnościach, chciałbym tego, który jest lepszym sportowcem. Dlatego mocno wierzę, że hokeiści muszą stać się bardziej wysportowani poza lodem, aby pomóc im w postępach na lodzie.

Będą mieli lepsze podstawy, aby poprawić swoje umiejętności jazdy na łyżwach i strzelać lepiej niż ktoś, kto zna tylko część na lodzie. Wczesna specjalizacja w jednym sporcie jest jednym z powodów, dla których sportowcy doświadczają kontuzji spowodowanych przeciążeniem w młodym wieku. Wykonują te same powtarzające się wzorce podczas swoich etapów rozwojowych, co powoduje problemy, takie jak FAI i łzawienie stawu biodrowego.

Najlepszym sposobem przeciwdziałania nadużywaniu i związanym z nim negatywnym skutkom jest narażenie ciała na różne atuty sportowe.

Pierwsza metoda to uprawianie innych sportów, które nie mają nic wspólnego z hokejem. To najlepsza strategia dla młodych sportowców. Jeśli nie osiągnęli jeszcze okresu dojrzewania, nie powinni się w niczym specjalizować.

Drugą metodą jest użycie programu siłowego i kondycyjnego, który uczy innych umiejętności w celu poprawy atletyki. Cofanie się i tasowanie może nie przenieść się na lód, ale rozwija atrybuty sportowe, których często brakuje hokeistom. Pomaga to zmniejszyć efekt nadużywania i budować atletykę.

Ta koncepcja ma tylko jedną wadę. Ktoś, kto dużo gra w hokeja i nic innego, powinien wrócić do biegania. Głównym problemem są tu pachwiny i ścięgna podkolanowe.

Te dwie grupy mięśni są często szalenie słabe. Bieganie wymaga od tych grup mięśni dużego wysiłku. Kiedy nie ma siły, coś musi dać. Ponieważ czworokąty są bardzo rozwinięte u hokeistów, sportowcy mogą być w stanie dobrze przyspieszyć. Ale jeśli poprosisz ich o zwolnienie lub zmianę kierunku, mogą się podciągnąć z bólu.

Ułatwianie powrotu do biegania

Pierwsze tygodnie po sezonie nie powinny zawierać prawie nic. Jest to okazja, aby zregenerować siły po sezonie i dobrze się bawić grając w inne gry.

Następnie trening powinien koncentrować się na budowaniu siły ścięgien podkolanowych i pachwin. Ponownie, bieganie nie jest tutaj zalecane. Niektóre lekkie ćwiczenia aerobowe na rowerze mogą być korzystne dla rozpoczęcia bazy aerobowej.

Jesteśmy teraz na początku lata, kiedy praca nad treningiem zwalniania może być ważna. Kiedy zwalniamy bieg, kładziemy duży nacisk na ścięgna podkolanowe. Bez odpowiedniej siły mogą wystąpić kontuzje, więc musimy wykonać lekkie spowolnienie, jednocześnie kontynuując budowanie siły w ścięgnach podkolanowych.

Gdy zbliżamy się do połowy lata, możemy zacząć włączać bieganie z oporem. Ciągnięcie sań lub bieganie na bungee zmniejsza wpływ biegu podczas treningu na przyspieszenie. Musimy kontynuować pracę nad zwalnianiem, aby zapewnić ścięgnom podkolanowym zdolność zwalniania.

Gdy ta faza się skończy, możemy użyć sprintu jako środka treningu siłowego i kondycyjnego. Teraz możemy samodzielnie wykonywać sprinty i ćwiczenia zwinności z długimi przerwami na odpoczynek lub możemy je powtarzać z krótszymi przerwami na odpoczynek, aby wywołać efekt kondycyjny.

To zaprowadzi nas do samego sezonu i będziesz gotowy, by uderzyć w lód mocniej i szybciej niż kiedykolwiek. Jeśli proces został przyspieszony zbyt wcześnie poza sezonem, nadal możesz być na półce z naciągniętym ścięgnem podkolanowym.

Siła ścięgna udowego

Jedną z najlepszych metod obrony przed kontuzjami ścięgien podkolanowych wśród hokeistów jest rozwinięcie dużej siły w grupach mięśniowych. Lubię kilka różnych kategorii.

Każdy hokeista powinien martwy ciąg. Nie każdy zrobi tę samą odmianę, ale każdy powinien tak jakoś. Sportowcy z mobilnością bioder i martwym ciągiem sumo, oprócz rozwijania ścięgien podkolanowych i pośladków, zyskają również trochę siły w pachwinie.

Następnie mamy wzorce RDL. Istnieje milion odmian RDL, które możemy wdrożyć w zależności od tego, ile nóg używamy i jaki mamy sprzęt.

Ostatnia grupa to wariacje podkręcenia ścięgien podkolanowych. Nie wymagają one tak dużej mobilności bioder, ale pozwalają wzmocnić ścięgna podkolanowe. Hokejowi przydałoby się wielu z nich.

Stabilność rdzenia

Wielu hokeistów skarży się na napięte ścięgna podkolanowe. Przez większą część roku wielu hokeistów jest również w stanie wyprostu kręgosłupa. Nadmierne wygięcie pleców powoduje napięcie w ścięgnach podkolanowych. Dlatego większość z nich odczuwa ucisk.

Aby temu zaradzić, może pomóc dobra stabilność trzonu przedniego. Poszukujemy ćwiczeń, które zniechęcają do rozciągania dolnej części pleców. Różne pulowery, nogawki i martwe owady są pomocne z kilku powodów. Można je wykonać na wznak, co daje informację zwrotną, gdy plecy wyskakują z ziemi, i świetnie nadają się do opierania się wyprostowaniu.

Zajęcie się stabilnością rdzenia może pomóc zmniejszyć napięcie w ścięgnach podkolanowych, dzięki czemu lepiej radzą sobie ze stresem.

Bonus:siła w pachwinie

Jeśli ścięgna podkolanowe nie zostaną zranione, pachwina z pewnością może. Hokeiści mają słabe pachwiny z powodu dominacji ich przedłużaczy bioder.

Unikanie kontuzji pachwiny przebiega prawie tak samo, jak w przypadku ścięgien podkolanowych, ale ćwiczenia się zmieniają. Praca na jednej nodze wymaga pachwiny, aby zapewnić stabilność.

Pójdź o krok dalej, używając slideboardu lub ręcznika na gładkiej powierzchni. Aby naprawdę uderzyć w pachwinę, wykonaj wykrok wsteczny lub boczny ze stopą odsuwającą się od ciała.

POWIĄZANE

• Hokeiści:rozwijaj mocne biodra, aby uzyskać mocny krok na łyżwach
• 5 najlepszych ćwiczeń podstawowych dla hokeistów
• Trzy najczęstsze błędy w treningu hokejowym
• Trenuj jak zawodowiec:Hokejowy trening siłowy Henrika Zetterberga

[4 sposoby na zapobieganie urazom ścięgna hokejowego: https://pl.sportsfitness.win/lekkoatletyka/Hokej-na-trawie/1018051505.html ]