Luis Alberto – Od wątpliwości w Liverpoolu do Wyzwolenia w Lazio

Przyglądamy się karierze Luisa Alberto, kiedyś nieznana dotąd twarz włócząca się po trawie na boisku treningowym Melwood, który teraz zaczyna podbijać świat.

W mieście, które tak samo pasjonuje się piłką nożną jak Liverpool, praktycznie niemożliwe jest, aby ktokolwiek zaangażowany w którąkolwiek z dwóch wielkich stron zachował pewien stopień anonimowości. A jednak niewielu zwróciłoby uwagę na Luisa Alberto, który spacerował po ulicach latem 2013 roku, mimo że właśnie został ogłoszony jako nowy gracz Liverpoolu.

Nie żeby nie było żadnej debaty na temat jego przeniesienia. W najlepszym wypadku, jego było kolejnym nazwiskiem dodanym do listy kupionych na podstawie zarejestrowanych przez niego statystyk, a nie jego umiejętności. Dla tych, którzy są mniej miłosierni, był znakiem tego, jak bardzo upadł Liverpool; idąc na nieznane, podczas gdy inni rzucali miliony, aby uzyskać sprawdzoną jakość.

Transakcja prowadząca Alberto do Liverpoolu była zawiła. Właśnie spędził poprzedni sezon grając w drużynie B Barcelony w Secunda Liga, imponuje zarówno umiejętnością strzelania bramek, jak i talentem do niwelowania środka pola atakiem. W normalnych okolicznościach jest mało prawdopodobne, aby Barca pozwoliła odejść zawodnikowi tak obiecującemu jak on.

Ale to nie była normalna sytuacja, bo Luis Alberto nie był zawodnikiem Barcelony, ale zamiast tego został im wypożyczony przez Sewillę, do klubu, do którego wstąpił jako dziecko. Sevilla wiedziała, że ​​szanse na jego powrót do nich były ograniczone, więc nagłe zainteresowanie Liverpoolu było nieoczekiwanym impulsem. Oznaczało to, że mogli rozgrywać przeciwko sobie dwóch bogatszych rywali, sprzedając zawodnika temu, kto zaoferuje najwyższą cenę.

Szybko okazało się, że angielski klub był znacznie bardziej zdeterminowany; bez względu na to, jak dobrze sobie radził i jak wysoko oceniali jego talent, Barcelona po prostu nie chciała dopasować się do oferty 6,8 miliona funtów.

Po podpisaniu, Alberto był uważany za talent na przyszłość, który, pomimo braku doświadczenia poza hiszpańskim drugim poziomem, był jednak wystarczająco dobry, aby wnieść natychmiastowy wkład. Utrzymywały to pierwsze wrażenia. Debiutował we wrześniu, w miejsce Philippe'a Coutinho przeciwko Manchesterowi United, i od tej pory dostawałem sporadyczne okazje. Najważniejszym wydarzeniem było imponujące zwycięstwo z Tottenhamem na White Hart Lane, gdzie wszedł i strzelił gola dla Luisa Suareza.

Wszystko wydawało się takie obiecujące. A potem zniknął.

To był sezon, w którym Liverpool był bardzo bliski wygrania Premier League, sukces, którego nie udało im się przybić z powodu braku głębi tak bardzo, jak czegokolwiek innego. Nawet jeśli, Alberto nie udało się zrobić wgniecenia, Rodgers wyraźnie zdecydował, że gracz nie jest dla niego. Z niektórymi plotkami wskazującymi na brak zastosowania zawodnika w treningach, a inni, że był kimś, kogo menedżer nigdy tak naprawdę nie chciał, jego kariera na Anfield dobiegła końca, gdy Brendan Rodgers zaczął mieć coś do powiedzenia w transferze Liverpoolu.

Dwanaście miesięcy po dołączeniu do Liverpoolu, Alberto został wypożyczony do Malagi, ale tam za wcześnie, pozytywny start zakończył się po nastaniu zimy. Z opiniami o nim pozostawionymi bez zmian w Anglii, w następnym roku ponownie został wypożyczony, tym razem do Deportivo La Coruna.

Tam, ponownie spotkał się z menedżerem Victorem Sanchezem, który był pracownikiem Sewilli, Kariera Alberto w końcu nabrała rozpędu. Współpraca z Lucasem Perezem, stał się twórczą siłą klubu, a duet pomógł Deporowi uniknąć degradacji dzięki ich celom i asystom. Potencjał, który ktoś w Liverpoolu dostrzegł trzy lata wcześniej, zaczął się ujawniać.

Odkąd Claudio Lotito przejął Lazio w 2004 roku, prowadził klub tak efektywnie, jak to tylko możliwe i nie ma w klubie zawodnika, który nie zostałby sprzedany, gdyby pojawiła się odpowiednia oferta. Sukcesy były ograniczone, ku frustracji Łaziali, którzy często głośno protestowali przeciwko jego własności, ale to nie ma na niego wpływu. Zamiast, zbudował strukturę, która jest zawsze o kilka kroków przed rynkiem; wiedzą, po kogo się udać, jeśli któryś z ich graczy zostanie sprzedany, aby żadne odejście nie pozostawiło deficytu puli talentów. Każdy trener, któremu powierzono zadanie zarządzania drużyną, wie, że będzie miał do dyspozycji utalentowane osoby i że jego zadaniem jest pomoc w rozwijaniu tego potencjału.

To, na co zwracają uwagę zwiadowcy Lazio, to talent, który jest niedoceniany. Dlatego przeczesują europejskie ligi, które nie są dokładnie w centrum uwagi i śledzą graczy z marginesu większych klubów.

To właśnie to ostatnie kryterium zwróciło ich uwagę na Alberto. Skrzydłowy Antonio Candreva był od jakiegoś czasu gwiazdą Lazio i nie było niespodzianką, kiedy został sprzedany Interowi latem 2016 roku (kupiony za 2 miliony euro, sprzedany za 25 mln euro). Na dniach, Lazio sfinalizowało umowę, aby za 4 miliony euro zdjąć Luisa Alberto z rąk Liverpoolu.

Dla wszystkich ich sprytnie szczegółowych planów sukcesji, nadal były pewne problemy z transferem. Szczególnie frustrujące, gracz przybył w ostatnich dniach sierpnia i tym samym przegapił większość przygotowań do sezonu. Ten, wraz z wpływem wysokich oczekiwań i wyzwania gry w nowej lidze, mocno uderzył Alberto. Możliwości były ograniczone i po raz kolejny większość czasu spędzał na ławce.

Niewiele jest rzeczy gorszych dla gracza niż zbyt dużo czasu na myślenie. Alberto był świadom, że poniósł już porażkę w swoim pierwszym dużym ruchu w swojej karierze, a teraz znalazł się w innym dużym klubie, gdzie sprawy znów szły źle.

Takie myśli szybko pociemniały.