Wyjdź naprzód — zaczynając od tyłu

Aby uzyskać dostęp do wszystkich naszych szkoleń, sprzętu i relacji z wyścigów, a także ekskluzywnych planów treningowych, zdjęć FinisherPix, rabatów na wydarzenia i aplikacji GPS,>","name":"in-content-cta","type":"link"}}'>zarejestruj się w Outside+.

Nowe badania przypominają, dlaczego nie należy wychodzić za mocno.

Podczas gdy prawie każdy sportowiec wytrzymałościowy rozumie niebezpieczeństwa zbyt dużego nacisku na wyścigu, nowe badania dostarczają dalszych dowodów, które wspierają udaremnianie praktyki. Niedawne badanie opublikowane w Journal of Strength and Conditioning przetestowało siedmiu światowej klasy narciarzy nordyckich, aby zobaczyć wpływ zbyt intensywnego wychodzenia na zewnątrz podczas biegu.

Najpierw przetestowali sportowców podczas ciężkiego biegu w tempie progu mleczanowego, po czym nastąpił okres odpoczynku. Kiedy kazali im biegać po raz drugi na czas, odkryli, że ekonomia biegania była średnio o 5,5 procent gorsza niż w pierwszym biegu. To nie jest bez znaczenia, biorąc pod uwagę różnicę ponad ośmiu minut na maratończyka 2:30.

Kiedy intensywnie biegasz, mleczan gromadzi się w Twoich mięśniach i inne oznaki zmęczenia powodują, że jesteś mniej wydajny w najbliższej przyszłości. Podczas gdy to badanie i wiele niepotwierdzonych dowodów przemawia za umiarkowanym tempem we wczesnych etapach biegu, zwłaszcza w przypadku dłuższych wyścigów, sportowcy wciąż często popadają w emocje związane z dniem wyścigu, zbyt wcześnie spalając zapasy energii życiowej.

„Zejście z roweru do T2 to zastrzyk adrenaliny bez względu na odległość” – mówi Anthony Bagnetto, certyfikowany trener triathlonu USA z siedzibą w Nowym Jorku. „To podekscytowanie może doprowadzić do całkowitego odwrócenia uwagi od ogólnych celów wyścigowych i zamaskować ocenę odczuwanego wysiłku, przez co myślisz, że nie pracujesz tak ciężko, jak w rzeczywistości”.

POWIĄZANE:Nowe badania pokazują, kiedy należy zwiększyć tempo na rowerze

Rzeczywiście, większość sportowców pamięta czasy, kiedy pewne tempo wydawało się łatwe na tych pewnych pierwszych kilometrach, by później rozbić się i spalić. Co więcej, jeśli Twoje wyniki w pływaniu lub na rowerze pozostawiały wiele do życzenia, próba nadrobienia czasu może być kusząca. W obu przypadkach efekt końcowy zwykle nie jest ładny.

„Najważniejszym rezultatem zbyt szybkiego startu są pozytywne podziały w biegu, niezależnie od dystansu”, wyjaśnia Bagnetto. „Może to być subtelne, tracąc tylko kilka sekund na milę lub nagłe uderzenie, w którym tempo spada od razu. Tak czy inaczej, nieefektywność pozytywnych podziałów spowoduje nieoptymalne wyniki”.

Chociaż dokładne podejście do tempa będzie zależeć zarówno od dystansu wyścigu, jak i poziomu kondycji, Bagnetto sugeruje wykorzystanie danych dotyczących tętna, aby Cię poprowadzić. Twarde dane mogą pokazać, jak bardzo jedziesz na tych wczesnych milach.

„Często będę podawać recepty na strefy twardego tętna przez pierwsze 10-15 minut wyścigu, który jest dystansem olimpijskim lub dłuższym” – mówi. „Sportowcy mogą dryfować w górę, gdy linia mety się zbliża, najlepiej po drodze dzieląc się negatywnie”.

Podczas gdy dłuższe dystanse wymagają bardziej wykalkulowanego podejścia, wyścig sprinterski to zupełnie inna historia. Ponieważ nazwa gry to krótki i szybki, zachowanie ostrożnego tempa nie jest tak dużym problemem, wyjaśnia Bagnetto. „Jeśli sportowiec jest doświadczony”, mówi, „spodziewałbym się, że będzie bliski czerwonej linii przez całą drogę i postaram się, aby zaczął od 10-15 sekund na milę ze swojego samodzielnego 5K PR i stopniowo przyspieszał od tego momentu. ”

Miej plan, zaufaj mu i w razie potrzeby ogranicz tempo — zrobienie tego może potencjalnie pomóc Ci zdobyć duży PR na następnym wyścigu.

POWIĄZANE:Jak wyznaczyć tempo wyścigu

[Wyjdź naprzód — zaczynając od tyłu: https://pl.sportsfitness.win/Coaching/Inne-Coaching/1018052960.html ]