Powrót do przyszłości | Czy freeride w starej szkole może być kolejną wielką rzeczą w narciarstwie i snowboardzie?

Ma to sens – z kinowego punktu widzenia widok kogoś, kto robi 360 na desce lub backflipa na nartach, nie wymaga wiele wyjaśnień. Zawody freestyle mogą być organizowane na lub w pobliżu zwykłych tras zjazdowych, dzięki czemu są łatwo dostępne. W przypadku Big Air mogą odbywać się nawet w środku miast.

Zawody freeride’owe, niemal z definicji, muszą odbywać się w trudniej dostępnych miejscach. I w ciągu trzech dekad od Apocalypse Snow został wydany, tak przyzwyczailiśmy się do oglądania freestyle w filmach, że oglądanie części (nie mówiąc już o całym filmie), która nie zawiera ani jednej sztuczki, wydaje się dziwne. Przez najdłuższy czas szybka i prosta zjazd z góry po prostu nie była zbyt interesująca dla wielu ludzi. Cóż, do niedawna.

Ponieważ freestyle stał się bardziej skomplikowany, trudniej go zrozumieć. Sztuczki kolejowe – hardways, przesiadki i tym podobne – stały się tak techniczne, że nawet komentatorzy często nazywają je błędami. Na skokach możliwe są teraz podwójne, potrójne, a nawet poczwórne korki.

Narzekanie, że te nowoczesne ruchy to „tylko gimnastyka”, jest coraz częściej słyszane od czołowych snowboardzistów i narciarzy. A dla przeciętnego widza – dla odbiorców spoza rdzenia narciarstwa i snowboardu – freestyle staje się coraz trudniejszy do odniesienia. Czy wahadło popularności może cofać się w przeciwnym kierunku?

„Myślę, że duża różnica we freestyle’u i freeride’u” – wyjaśnia Bertrand – „jest taka, że ​​we freestyle’u, jeśli masz 14 lat i naprawdę rozumiesz, co się dzieje, możesz sobie wyobrazić, że w końcu próbujesz to zrobić. [Ale] we freeride wszyscy może się odnosić”.

Rozglądając się po dwutysięcznym tłumie, który obserwuje z nami, trudno się z nim kłócić. Ta publiczność jest nie tylko większa niż jakakolwiek, którą widziałem na slopeside na głównych imprezach freestyle, na których byłem (w tym US Open i X Games), ale jest również bardziej zróżnicowana.

Szpiczacy szwajcarscy górale z grubymi nartami lub splitboardami mieszają się z eleganckimi brytyjskimi rodzinami i młodymi szczurami parkowymi. Ludzie zachwycają się szczególnie imponującymi spadkami klifów i wiwatują, gdy wyniki ich rodaków są wyświetlane na dużym ekranie. Grupa młodych narciarzy tworzy karnawałową atmosferę – przywieźli bębny, trąbki i przyśpiewki w stylu piłkarskim, zmuszając Bertranda do głośnego mówienia, aby został usłyszany.

Tymczasem X Games, największa coroczna impreza freestyle pod względem relacji w mediach, również przyciąga większą liczbę widzów niż FWT. Ponownie statystyki dla telewizji są trudne do zdobycia, ale Danny Chi, rzecznik konkursu prowadzonego przez ESPN, powiedział Mpora:„W tym roku mieliśmy w sumie 12,1 miliona minut oglądania gier X za pośrednictwem Watch ESPN [ich usługa subskrypcji online] i witryna X Games dotycząca wydarzenia Aspen”.

Aby dopasować tę liczbę do transmisji strumieniowej online, 150 000 fanów FWT oglądających wydarzenie na Alasce musiałoby oglądać średnio półtorej godziny z trzygodzinnej transmisji – mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę charakter zainteresowania online.

Jeśli jednak wskaźniki oglądalności freeride'u wciąż są daleko w tyle za flagowymi wydarzeniami freestyle'owymi, nadrabiają zaległości. Nawet Chi przyznaje, że dla przeciętnego Joe złożoność współczesnego freestyle’u może sprawić, że będzie on trudniejszy do zrozumienia niż freeride:„Jeśli mówisz o widzu głównego nurtu, który ogląda X Games raz lub dwa razy w roku, to ja myślę, że nie będzie to dla nich tak łatwo przyswajalne.

„Hej, pracuję nad X Games od dłuższego czasu, ale nadal nie jestem w stanie dobrze nazwać wszystkich trików kolejowych” – mówi. Chociaż wyjaśnia, że ​​biorąc pod uwagę grupę docelową konkursu, niekoniecznie stanowi to problem. „Mógłbym z łatwością zejść na dół z mojego biura w LA i bardzo szybko zgłosić kilkanaście dzieci, które mogłyby to dla mnie zrobić”.

Nie tylko nowoczesne sztuczki utrudniają zwykłym widzom zrozumienie zawodów freestyle. Rywalizacje prowadzone przez Federation Internationale du Ski (FIS – która kontroluje proces kwalifikacji olimpijskich) i World Snowboard Tour (WST – postrzegane przez wielu zawodników jako legalny organ zarządzający) sprawiają, że konkurencyjne freestyle snowboarding jest bardzo trudne do naśladowania.

W dłuższej perspektywie tendencja ta prawdopodobnie się utrzyma. Freestyle, jak podkreślają Chi i Denervaud, jest grą dla młodych ludzi. Profesjonaliści, którzy zdobywają miejsca na podium, z roku na rok stają się coraz młodsi. Ale gdy pierwsze pokolenie snowboardzistów i freeskierów dorasta, odchodzą od parków i coraz liczniej zaczynają uprawiać freeride.

James Stentiford, trener freeride'u, który prowadzi kursy w Chamonix, mówi:„Snowboarding zawsze był sportem bardzo młodych ludzi. Ale jeśli spojrzę na moją klientelę, to w zasadzie od 30 do prawie 60. Według najnowszego raportu SIA jedna czwarta z 7,6 miliona snowboardzistów, którzy odwiedzili amerykańskie kurorty w zeszłym sezonie, miała powyżej 35 lat.

Wraz ze wzrostem liczby kupujących zestaw do freeride'u, dyscyplina ta nieuchronnie przyciągnie więcej sponsorów dla filmów, wydarzeń i sportowców. Już w ciągu ostatnich pięciu lat zaobserwowano wzrost liczby filmów snowboardowych przeznaczonych wyłącznie do jazdy freeride, takich jak imponująco popularny Deeper Jeremy'ego Jonesa , który zrodził dwie sequele. Podobnie, łatwo wyobrazić sobie więcej imprez freeride, które pojawią się i dołączą do światowej trasy. Pytam Danny'ego Chi, czy X Games kiedykolwiek rozważyłoby zawody freeride'owe.