Jak przezwyciężyłam uzależnienie od sportów wytrzymałościowych

Luke Tyburski z zawodowego piłkarza stał się uzależnionym od sportów wytrzymałościowych, przeskakując jednocześnie z jednej walki o zdrowie psychiczne. Tutaj mówi 220 Rob Slade przez wzloty i upadki swojego triathlonu wytrzymałościowego w związku.

Grałem w piłkę nożną w niższych ligach i walczyłem z wieloma różnymi kontuzjami, więc moje zdrowie psychiczne zaczęło cierpieć. W wieku 28 lat postanowiłem przejść na emeryturę. Czułem się zagubiony. Brakowało mi tożsamości, ponieważ nie byłem już piłkarzem, więc kim byłem?

Miałem kilku przyjaciół, którzy brali udział w maratonach w Australii i jeden z nich opowiedział mi o Marathon des Sables. Spuściłem większość moich oszczędności i zapisałem się. To zaprowadziło mnie do świata sportów wytrzymałościowych i triathlonu.

Narodziny uzależnienia

Przez pierwsze cztery lata mojej kariery w sporcie wytrzymałościowym uciekałem od życia. Walczyłem z depresją , bezsenność i uzależniłem się od sportów wytrzymałościowych . Kiedy skończysz, czujesz się niezwyciężony i chcesz to zrobić ponownie. Te wzloty, podobnie jak uzależniony od substancji, muszą być coraz większe.

Moja podróż poszła z Marathon des Sables do ponownego zagubienia się bez tożsamości i decyzji, że zrobię to dla życia. Wpatrywałem się w mapę świata i wymyśliłem Ultimate Triathlon:2000 km, 12 dni, z Maroka do Monako.

Nigdy wcześniej nie brałem udziału w triathlonie. Nie miałem roweru i dopiero zacząłem być biegaczem, ale chciałem czegoś dużego. Poświęciłem sobie cztery lata i pomyślałem, że powinienem pływać, jeździć na rowerze, biegać, żeby zobaczyć, jak to jest. Wygooglowałem najtrudniejszy triathlon na świecie. Na pierwszej stronie był Double Brutal Extreme Triathlon. To był mój wstęp. Do dziś było to najzabawniejsze wydarzenie, jakie kiedykolwiek zrobiłem.

Osiągnięcie punktu krytycznego

Byłem uzależniony od sportów wytrzymałościowych, a Ultimate Triathlon był moim przedawkowaniem. Przejechałem 2000 km w 12 dni, nie do końca zgodnie z planem, ale udało się. Mój umysł był pozytywny, chętny i silny, ale moje ciało się poddało. Spędziłem 18 miesięcy po Ultimate Triathlon fizycznie regenerując się ponieważ mój system hormonalny w zasadzie się zamknął. Miałem problemy z układem nerwowym i bóle głowy przez sześć godzin dziennie.

Pływanie w środku Cieśniny Gibraltarskiej z tankowcami było fenomenalnym przeżyciem. Rower był piękny przez południowo-wschodnią Hiszpanię. Zacząłem rozrywać quada w biegu.

Zakleiliśmy go taśmą, aby spróbować to naprawić, ale ciągle traciłem przytomność i zacząłem biegać przez sen. To samookaleczenie. To tak, jakby próbować powiedzieć narkomanowi w środku sesji, że to źle i musi przestać. To oczywiste, ale tak się nie stanie.

Chociaż robię te wyzwania wytrzymałościowe, nie określają one, kim jestem. Zostałem wciągnięty w bycie tym wytrwałym poszukiwaczem przygód, który wynikał z wycofania się z futbolu i utraty tożsamości. Właśnie dałem sobie nową maskę. Poświęciłem więc czas na zrozumienie, kim jestem i dlaczego stawiam czoła tym wyzwaniom.

To nie ucieczka od życia. Mam teraz zdrowy związek ze sportami wytrzymałościowymi. Nie używam ich już jako kuli. Ale nie zrozum mnie źle, nadal chcę robić ekstremalne rzeczy. Mam w planach kilka rzeczy, które zamierzam zrealizować, i są one śmieszne.

Luke Tyburski to były zawodowy piłkarz, który stał się sportowcem wytrzymałościowym, mówcą i trenerem. Możesz przeczytać wszystko o jego Ultimate Triathlonie w jego książce Chasing Extreme lub oglądając jego film dokumentalny The Ultimate Triathlon , na Amazon Prime. Obserwuj Luke'a na Instagramie lub Twitterze, aby być na bieżąco z jego przygodami.

Najlepsze źródło obrazu:Fizzeek Studios