Wywiad z Tonym Alvą | Narkotyki, śmierć i Dogtown

Następowała sława i fortuna. Były tytuły Skateboarder of the Year, zdjęcia w Playboyu i role filmowe, a wszystko to zanim Alva świętował swoje 20. urodziny.

W tym momencie były Z-Boy był już integralną częścią projektu pierwszego buta skateboardowego – Vans Era – a także założył własną firmę – Alva Skates – pomimo ofert innych dużych marek, które chciały zarobić na jego Nazwa. Była to pierwsza firma zajmująca się deskorolkami, która zastosowała w swoich deckach warstwową sklejkę z klonu kanadyjskiego – projekt, który jest powszechnie używany do dziś.

Wyobraź sobie, że pochodzisz z niczego, aby w ciągu 20 lat znaleźć się na szczycie swojego zawodu, pioniera, gwiazdy, ze wszystkimi pułapkami, które zawsze wydają się pociągać za sobą sławę. Dla Alvy impreza była tak samo ciężka i agresywna jak jazda na łyżwach.

Narkotyki zawsze były częścią sceny deskorolkowej, jak pamięta Jim Goodrich. „Ziele zawsze było popularne, od najwcześniejszych dni. Ale potem pojawiła się kokaina i stała się popularna. Met był wkrótce po tym. Mówiłem, że zauważyłem, że koks z czasem zmienił cię w dupka, ale metamfetamina może zmienić cię w dupka z dnia na dzień”.

Podczas gdy niektóre wspomnienia pozostają miłe, a anegdoty – niewątpliwie dopracowane z czasem – wywołują uśmiech, w rzeczywistości styl życia odcisnął swoje piętno na Alvie. „Nie byłem z siebie zadowolony, ponieważ używałem narkotyków i alkoholu jako mojego duchowego doświadczenia w życiu” — wyznaje. „Za każdym razem, gdy jestem podłączony do tego rodzaju gówna, wracam do tego arkusza, który zabierze mnie prosto do piekła.

„I nie mówię „piekło” jako wyimaginowane miejsce, do którego idziesz i palisz. Miejsce, w którym spędzasz wieczność, bo jesteś złym człowiekiem. Mówię po prostu o byciu niewolnikiem własnych urządzeń, własnej negatywności i emocji, które zabierają Cię w ciemność”.

20 września 2006 roku Tona Alva przestała działać. Przestałem pić. Rzuciłem palenie. Przestałem brać narkotyki. Uzależnieni często opowiadają o zdarzeniu, drodze do Damaszku, momencie, który zmienił ich życie. Chociaż nie było żadnego konkretnego incydentu ani wydarzenia, Alva mówi nam, że „Aby zrobić postęp, trzeba było uderzyć w dno, a następnie rozpocząć proces, który oczyści szczątki przeszłości”.

Alva, który obecnie świętuje 11 lat trzeźwości, musiał zauważyć znaczące zmiany od czasu swojej decyzji o czyszczeniu w 2006 roku. „Obwinianie za swoje czyny innych ludzi, miejsc i rzeczy było moim złym nawykiem. I to w pewnym sensie łączy się z moją chorobą, którą jest alkoholizm.

„Tak więc dzisiaj myślę, że jestem bardziej prawdziwym łyżwiarzem i surferem niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ nie budzę się rano na kacu. Nie jestem rozdrażniony i niezadowolony. Nie czuję wielkiej urazy do ludzi, miejsc i rzeczy z moich działań”.

Gdy mówi, Alva zachowuje swoją charyzmę i, oczywiście, tę cichą intensywność, która nie uległa zmianie. Jednak kiedy mówi o swoim uzależnieniu i wyzdrowieniu, jego słowa wydają się częścią procesu, który jest starannie ułożony w choreografii. Chociaż nie jest wymuszony ani nie jest walką, wydaje się, że zdecydowanie wymaga świadomej, poznawczej kontroli.

„Wciąż mam dobre i złe dni. Nie jestem idealna i nie jestem maszyną, ale ludzkie doświadczenie jest częścią umowy. Aby wyjść i poczuć, że ludzkie doświadczenie jest naprawdę ważne, a nie czuję tego, gdy jestem pod wpływem chemikaliów lub pod wpływem alkoholu. Nie żyję już w ciemności. Żyję w świetle i tam jest rozwiązanie i tam planuję zostać do końca życia”.

Dzisiaj, świętując swoje 60. urodziny, prowadząc życie, które praktycznie nie ma sobie równych, Tony Alva pozostaje tak czczony jak zawsze. Wiele etykietek, które przypisywano mu przez dziesięciolecia, bez wątpienia było uzasadnionych, na dobre lub na złe. Jednak jego status, wraz z jego dziedzictwem jako prawdziwego pioniera, innowatora i ikony w skateboardingu, są zapewnione.

Być może największą różnicą jest teraz to, że sam Tony Alva może naprawdę kochać to, kim jest teraz. Teraz, gdy narzucana sobie presja, by zostać kapitanem statku pirackiego, dawno minęła. Jednak jego rola w skateboardingu pozostaje równie kluczowa.

„Zrobiłem trochę ponad jedenaście lat i mogę dzielić się tym doświadczeniem i faktycznie pomagać innym. Mogę pokazać ludziom inną ścieżkę, która jest powiązana ze stereotypem deskorolkarzy jako imprezowiczów, i wszystkich tych bzdur, które:numer jeden:zabił połowę moich przyjaciół, dwa:druga połowa trafiła do więzienia i wyszła z niego, i na koniec co najmniej zabrał mnie drogą, która była niebezpiecznym, śliskim zboczem. Nie muszę tam jechać i już tak żyć”.

Życie w wieku 60 lat, bo Tony Alva może już nie być na szybkim pasie. Regeneracja może potrwać dzień lub dwa dłużej. Gliniarze prawie na pewno nie wyganiają go już z podwórkowych basenów, ale jego status prawdziwej ikony skateboardingu trwa. Zawsze tak będzie.

Wszystkiego najlepszego Tony Alva.