Nauki o pakowanej wodzie pitnej:jak zostać oszustem piłkarskim

Istnieje wiele tajemnic związanych z głównymi produktami i kampaniami marketingowymi wokół nich, i jest wystarczająco dużo przykładów w ekosystemie futbolu, którzy podjęli podobne, podejrzana droga do osiągnięcia najwyższego poziomu.

Zanim zacznę opowieść, powinno zostać zadane pytanie retoryczne. Ile razy wyobrażałeś sobie siebie na miejscu sportowców, których oglądasz?

Jak słuchacze eposów Homerosa, staramy się transponować siebie w to, co oglądamy. Widząc, jak Casemiro i Roma unieważniają Lionela Messiego, lub Claudio Gentile zanikający Diego Maradona, równa się miłości hedonistycznego estety do zdolności Alfreda Hitchcocka do porwania i orkiestracji oczu widza. Każda scena to broń, dialog nie jest potrzebny. Włożylibyśmy te sceny w nasze żyły, gdybyśmy tylko mogli.

I wtedy, tajniki medyków i treningi przedsezonowe sprawiają, że zakochujemy się w stylu życia profesjonalisty.

W całej historii futbolu niektórzy z nas, Jednakże, wierzył, że to nie wystarczy. Ta rzeczywistość powinna naśladować nasze sny. Aby zrealizować swoje solipsystyczne marzenia, zdecydowali się oszukać drogę do sławy w piłce nożnej. Oni będąc Martinem Saarikangasem, Alessandro Zarrelli, Carlosa Kaisera, Masal Bugduv i Alieu Darbo. Więcej z nich później.

Na pierwszy rzut oka, wspomniani mężczyźni mogą wydawać się bandą oszustów. Grupa żałosnych karierowiczów ukryta za zasłoną płynnej rozmowy.

Jednakże, bądź szczery wobec siebie. Ile razy wyobrażałeś sobie Mohameda Salaha wskazującego na ciebie w uznaniu, kroczysz dumnie przed wrzeszczącą Kop, a poziom hałasu wznosi się ponad zgiełk? Jako 11-latek Musiałeś przeżyć marzenia związane z reprezentowaniem barw swojego klubu. Zostanie kolejnym Georgem Bestem lub Cristiano Ronaldo. Dzieciaki biegające ulicami Comuna 13 i Sevran z Twoim imieniem na plecach, tabloidy piszące artykuły o tym, jakim samochodem jeździsz.

Ale jak, u licha, dokonać tak absurdalnego wyczynu?

***

Polska bajka o nazwie Szklana Góra (1800) przestrzega zbyt znanego szablonu. Zaczarowana księżniczka mieszka w złotym zamku i ku Twojemu zdziwieniu, grupa patriarchalnych rycerzy próbuje ją uratować. W rezultacie ciała tych mężczyzn leżą na terenie tej samej góry, oszpecony hakami wściekłego orła.

Następnie, na scenę pojawia się sprytny uczeń. Obojętny na zwłoki, chłopiec wykorzystuje pazury rysia i udaje mu się wspiąć na środkową część góry. Resztę podróży pokonuje, łapiąc autostopem do zamku na grzbiecie wspomnianego ptaka. W ten sposób, udaje mu się poślubić dziewczynę i pokonać pozornie bardziej kompetentnych (i wysportowanych) konkurentów.

W skrócie, uczeń odkrywa skrót, przez który jest w stanie zrealizować kadencję tak wielu. Ignorując jego cielesne ograniczenia, toruje ludziom przyszłości drogę do znalezienia własnego skrótu. Znaleźć własny sposób na przekształcenie piłkarskich marzeń w rzeczywistość.

Później, jednym z tych skrótów okazał się być pieniądze .

Trzy akry sześcienne

Dobrobyt posiada zdolność spełniania najbardziej szalonych kaprysów. Ludzie, którzy twierdzą, że mają więcej pieniędzy, niż mogą wydać przez całe życie, brak wyobraźni. Dwadzieścia cztery lata temu niejaki Fin, Martin Saarikangas, postanowił zrealizować swoje niejasne marzenia dzięki mocy trzech akrów sześciennych.

Członek założyciel i szef firmy stoczniowej Masa-Yards, Saarikangas był głównym sponsorem prestiżowego w kraju Turun Palloseura. „TPS zdobył Puchar Finlandii w 1991 roku, 1994 i 2010 oraz grał w finale Pucharu Finlandii w 1996 roku, 1997 i 2005, ” według naszego Małego Pomocnika, Wikipedia. W sierpniu 1994 r. u ujścia rzeki Aura, TPS postanowił oddać hołd swojemu tatusiowi, wymieniając go w swoim początkowym składzie na mecz z Helsingin Jalkapalloklubi. Nic dziwnego, gdy nieszczęsna kamea okazała się równie płodna, jak wyprawa Sknerusa McKwacza w poszukiwaniu Kamienia Filozoficznego, napisany przez Carla Barksa w październiku 1954 r.

Na boisku, Saarikangas wydawał się leniwcem, uwięziony w środku makaków. Jego dotknięcia pięściami sprawiły, że widzowie zastanawiali się, na co wydali swoje wypłaty.

Po luzie o ogromnych rozmiarach Saarikangas (oczywiście) żałował incydentu za krokodylimi łzami. W rozmowie z Urheiluruutu , bona fide unikał odpowiedzialności i zrzucał winę na klub, oskarżając ich o błędną kalkulację. Kierownik TPS (Tapio Harittu), Jednakże, wyjawił, że pomysł debiutu Saarikangasa wywodzi się jednocześnie z obu stron. Ale zgaduję, że nigdy nie dowiemy się, jak naprawdę potoczyły się wydarzenia.

Niezależnie od okoliczności, 57-letni wówczas magnat uwiecznił swoje imię dla przyszłych pokoleń. Stając się najstarszym graczem, który pojawił się w Veikkausliiga, jego czyn wciąż oddycha na kartach akademickich podręczników historii. „Jego praca [kontynuuje] życie, jak zegarki na nadgarstkach poległych żołnierzy”, Powiedziałby Jean Cocteau.