Czy grubsze buty są naprawdę dużo szybsze?

Aby uzyskać dostęp do wszystkich naszych szkoleń, sprzętu i relacji z wyścigów, a także ekskluzywnych planów treningowych, zdjęć FinisherPix, rabatów na wydarzenia i aplikacji GPS,>","name":"in-content-cta","type":" link"}}'>zarejestruj się w Outside+.

Niedawna dyskwalifikacja Derara Hurisa z maratonu wiedeńskiego była pierwszą głośną dyskwalifikacją sportowca za złamanie nowych zasad obuwia World Athletics na drogach. But Hurisy — Adidas Adizero Prime X — miał wszystkie składniki superbuta:lepszą piankę z osadzonymi sztywnymi elementami — z jedną charakterystyczną cechą:był grubszy niż pozwalają na to obecne przepisy dotyczące maratonów.

To powraca do klasycznego pytania dotyczącego zasad:Czy grubsze buty do biegania przyspieszają bieganie?

Odpowiedź jest zniuansowana, ale sprowadza się do tego:szybsze buty są grube, ale grubsze buty niekoniecznie są szybsze.

Dzisiejsze buty, które pomagają sportowcom biegać szybciej, robią to dzięki interakcji między doskonalszą pianką — lżejszymi, bardziej miękkimi i bardziej sprężystymi polimerami — a sztywnymi elementami architektonicznymi — zakrzywionymi i osadzonymi sztywnymi płytami i prętami. W 2020 roku World Athletics wprowadziło przepisy, które pozwolą zarządzać potencjalnymi korzyściami wynikającymi z osiągów poprzez ograniczenie grubości butów i zakresu tych elementów architektonicznych. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat uzasadnienia strategii regulacji grubości podeszwy, zobacz ten artykuł z naszej siostrzanej publikacji, PodiumRunner :Po co ograniczać grubość podeszwy w butach do biegania?

Zarówno USA Triathlon (USAT), jak i Ironman (który jest zgodny z zasadami federacji kraju gospodarza) nie mają obecnie żadnych szczegółowych zasad, jeśli chodzi o buty do biegania, ale to nie znaczy, że nie będą— tak jak istnieją zasady określające, jak gruba może być pianka sportowca, możliwe jest, że triathlon może nastąpić po bieganiu w celu regulacji obuwia. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, ITU (obecnie World Triathlon), międzynarodowy organ triathlonowy, powiedział to w oświadczeniu z 2020 r.:„W tej chwili ITU nie ma żadnych zasad dotyczących butów. A tam, gdzie nie mamy konkretnych zasad (do biegania), obowiązują przepisy IAAF” – powiedział ITU w oświadczeniu. „Nie byłby to własny zakaz [ITU], ponieważ nie mamy przepisów w tej sprawie, byłoby to – jeśli sprawa nadejdzie – przestrzegalibyśmy przepisów IAAF”. [Uwaga:World Athletics była wcześniej znana jako IAAF, co oznacza, że ​​ITU będzie przestrzegać nowych zasad World Athletics.]

POWIĄZANE: Co triathloniści muszą wiedzieć o nowych zasadach dotyczących butów Nike Speedy

Zalety grubszej podeszwy

Dodanie większej ilości pianki do spodu stóp biegaczy może być korzystne z dwóch powodów.

Po pierwsze, jego większa podatność (miększa amortyzacja) i wyższa sprężystość (większy zwrot energii) pomagają biegaczowi biegać bardziej efektywnie, marnując mniej energii krok po kroku i odzyskując więcej energii pod stopami. Jeśli pianka funkcjonuje jak sprężyna, coraz dłuższa, bardziej miękka, doskonalsza sprężyna może magazynować coraz więcej energii i oddawać jej coraz więcej.

Po drugie, pianka zapewnia trójwymiarową matrycę, w której można umieścić wspomniane wcześniej sztywne elementy. Konkretne mechanizmy, w jaki sposób i w jakim stopniu sztywne elementy (np. zakrzywione płytki lub pręty z włókna węglowego) są korzystne, są nadal wyjaśniane, ale prawdopodobnie pomaga to organizmowi w wykorzystaniu zalet tej pianki – samej pianki. może być zbyt miękki lub niestabilny – oraz poprzez subtelne manipulowanie mechaniką biegacza, aby skuteczniej poruszać się po uderzeniu stopą. Te korzyści są ogromne, teoretycznie, ponieważ pozwalają nam wzmocnić nogi biegacza za pomocą elementów, które pozornie działają lepiej niż własne elastyczne struktury ludzkiego ciała bez zmęczenia.

POWIĄZANE: Ścigać się w tym? Trenuj w tym:przewodnik triathlonisty po podobnych superbutach i butach sportowych

Koszty grubszej podeszwy

Jednak optymalizacja obuwia nie jest prostym ćwiczeniem maksymalizacji lub minimalizacji określonej cechy projektu. W pewnym momencie dodanie większej ilości tej piany stanie się szkodliwe.

Pierwszym i najbardziej oczywistym powodem jest waga. Jedną z kanonicznych heurystyk w projektowaniu butów jest to, że dodatek 100 g do buta zmniejsza ekonomię biegania o 1%. Więcej piany oznacza większą masę, a w pewnym momencie koszt dosłownie przeważy nad korzyściami.

Drugą kwestią jest stabilność, która sama w sobie jest wieloczynnikowa. W miarę jak but staje się coraz grubszy, biegacz musi zużywać więcej energii i kontroli mięśni, aby utrzymać się w pozycji pionowej, co stwarza coraz większe ryzyko katastrofy (np. upadku lub kontuzji – oba te zdarzenia będą dokować więcej niż kilka punktów procentowych od efektywność biegacza). Byłby to problem przy bieganiu po linii prostej lub na bieżni, ale dodatkowo pogarszałyby go odchylenia, których biegacz doświadczyłby na większości torów drogowych, np. zakręty, nierówne podłoże itp.

Na koniec, nawet jeśli pianka lub architektura buta zapewnia doskonalszą mechanikę podobną do sprężyny, biegacz może niekoniecznie być w stanie w pełni wykorzystać te struktury przypominające sprężynę w zakresie sił, które zwykle biegacz generuje lub na co pozwalają obecne materiały.

Zrównoważenie kosztów i korzyści

Tak więc, aby zrobić korzystny but, użycie większej ilości pianki niż starych butów wyścigowych okazało się korzystne z wyżej wymienionych powodów. Korzystne właściwości mechaniczne nowych pianek, w połączeniu z ich mniejszą wagą, przesuwają tę optymalność tego, ile jest korzystne. Co więcej, im grubsza i grubsza podeszwa, tym coraz więcej przestrzeni projektowej do skonfigurowania tych sztywnych elementów w sposób korzystniejszy — zakrzywiona, osadzona płytka, à la Vaporfly, będzie lepsza niż płytka płaska, zwłaszcza jeśli ta płaska płyta musiała znajdować się na górze lub na dole buta.

But o grubości 32 lub 33 mm z pianką nowej generacji i bardziej dopasowanym sztywnym elementem osadzonym w nim pozwoli na inżynierię, która w pełni wykorzysta potencjalne zalety technologii i prawdopodobnie jeszcze bardziej zwiększy korzyści — co zostało zademonstrowane w przypadku wczesne iteracje Vaporfly. Konsekwentnie zwiększał efektywność biegaczy w dobrze kontrolowanych badaniach. Buty o szerokości 36-40 mm, które są na nogach większości sportowców podczas głównych maratonów, mogą teraz pójść o krok dalej. Moment, w którym te korzyści zaczynają być przytłaczane przez koszt wyższego buta, jest prawdopodobnie wysoce zindywidualizowany i nie został jeszcze określony.

Czy 50-milimetrowe buty Hurisy zapewniały przewagę wydajności?

Może, ale może nie. Dodanie większej ilości tej lepszej pianki może rzeczywiście być dla niego korzystne. Ponownie dodaje więcej syntetycznego, bardzo sprężystego, elastycznego elementu do nogi, który nie męczy się. Jednak but waży o 57 g więcej niż obecny legalny superbut Adidasa (Adios Pro 2) i 85 g więcej niż Nike Vaporfly Next%. Tak więc jego korzyść musi przezwyciężyć co najmniej 0,5% utratę wydajności.

Ponadto musi być wystarczająco stabilny, aby mógł bezpiecznie biegać bez marnowania więcej energii na utrzymanie pozycji pionowej. To nie jest trywialne poruszanie się z prędkością 3 minut na kilometr (poniżej 5 minut na milę) w butach o wysokości 5 cm.

Istnieje jeszcze więcej prognoz bez odpowiedzi lub niezbadanych prognoz dotyczących korzyści, jakie buty mogą przynieść lub nie. Obejmują one stopień, w jakim trening w nich może pomóc, lub jak korzyści lub szkody mogą ewoluować przez zmęczenie rasy. Pozostaje więc niezadowalający znak zapytania.

Dlaczego buty ograniczające mogą być dobre w triathlonie

Odpowiedź na pytanie, czy były one zaletą — „nie wiemy” — jest jednym z głównych powodów, dla których przepisy dotyczące technologii obuwia zajmują ważne miejsce w naszym sporcie. Reguły tworzą ramy, w których możemy zrozumieć i docenić występy.

Oponowanie regulowania butów na podstawie ich grubości nie było sugestią, że grube buty zawsze są korzystne, ale że coraz bardziej korzystne buty będą prawdopodobnie grubsze. Ograniczenie grubości butów tworzy ostateczny pułap w zakresie, w jakim mogą być one korzystne.

Bez tego, występy w charakterystycznej nowej technologii zawsze będą prowokować pytania o to, w jakim stopniu sprzęt odegrał rolę, zasłaniając sportowca. Derara Hurisa pokonał Leonarda Langata o 3 sekundy. Gdyby był w regulaminowych butach, czy rozmowa byłaby o wielkim wyścigu, jaki rozegrał się na wiedeńskim maratonie, czy może o zdecydowanym zwycięstwie Leonarda Langata, a może o bardziej zdecydowanym zwycięstwie Hurisy? Nie wiemy. Zamiast tego pytamy:„Czy to były buty?”

To jest świetne na krótką metę dla producentów tych butów i dla maniaków obuwia wśród nas, ale czy istnieją długoterminowe konsekwencje ciągłego odsuwania rozmów od sportowców i ciągłego wstrząsania zrozumieniem fizyczności występów? Nie znamy również odpowiedzi na to pytanie, ale obowiązujące obecnie zasady pozornie i skutecznie przeniosły rozmowy z powrotem na wyścigi w ciągu ostatniego półtora roku. Co ważne, pozwoliły nam również zrozumieć, jakie dobre i wspaniałe osiągi są w nowym obuwiu, bez ciągłego zakłócania tego postrzegania. Jestem podekscytowany naukową eksploracją tych cech obuwia — grubszych podeszw i ich potencjalnych optymalizacji — ale na razie cieszę się również, że sportowcy ścigają się na równych zasadach.

Dr Geoffrey Burns jest pracownikiem naukowym z tytułem doktora na Uniwersytecie Michigan. Studiuje bieganie, biomechanikę i wyniki sportowe. Uczestniczy także na arenie międzynarodowej w ultramaratonach.

[Czy grubsze buty są naprawdę dużo szybsze?: https://pl.sportsfitness.win/Coaching/Inne-Coaching/1018054619.html ]