Kolarstwo górskie na Maderze | Przeżyliśmy przygodę życia na wyspie pełnej starych ludzi

Słyszałem szum i chciałem zobaczyć, o co to całe zamieszanie; jeździć po szlakach, po których jeździli zawodowcy zimą. Po prostu zapomniałem zapamiętać jedną kluczową rzecz przed wyruszeniem. Oczywiście nie jestem profesjonalistą na rowerze – stąd dziennikarstwo – a kiedy to nie jest twój dzień, to nie jest twój dzień.

Wypadek numer jeden wysłał mnie na kierownicę jakieś 90 sekund po tym, jak wsiadłem na rower, po zabawnym i płynnym, ale stosunkowo prostym singletracku z piekielnie oszałamiającym tłem – patrząc w dół spektakularnego kanionu i na trzeci… najwyższy szczyt na wyspie.

„To tylko pierwsza linijka dnia”, powiedziałem sobie, „i masz zwyczaj rozpraszania się dobrym widokiem, muchą lub dziwnie ukształtowaną chmurą. Centrum. To wszystko jest stąd. Prawdę mówiąc, byłby to zdecydowanie najwygodniejszy wypadek dnia.

Płyniemy przez zakurzone szlaki i nisko wycięte krzaki, wyjeżdżając na polną drogę, aby przejechać krótki dystans i spojrzeć na spory skrawek terenu wypalony w niepamięć przez szokujący niedawny pożar lasu na Maderze. Jak mówi mi John, pożar spalił 10 procent szlaków na wyspie, ale do przejechania jest tyle kilometrów, że nie ma szans, by wpłynął na turystykę. Szybki zakręt i zamieniliśmy kurz na błoto i las, aby zjechać skalistą trasą zjazdową, tak nową, że znalezienie wejścia zajęło Johnowi chwilę lub dwie.

John wystartował i przemknął nowym szlakiem przed sobą, jeszcze nie całkiem przejechanym, i zaczyna być rażąco jasne, dlaczego to miejsce staje się tak znane z jazdy konnej. Można niemal wyobrazić sobie zawodowców rozpryskujących ziemię wokół nasypów i wysadzających w dół skalisty teren.

Podpis tego dnia pojawił się jednak później, na szlaku trafnie nazwanym „Risco”, który schodził w dół po kilku urwistych zakrętach, zanim spadł po schodach otoczonych z jednej strony pochyłym lasem, a z drugiej odsłoniętą ścianą klifu, z widokiem do otwartej wody i zrzucając to, co musiało znajdować się około 1000 m na dnie morskim poniżej.

„Proszę, bądź pewny siebie” – błaga John, kontynuując swoją próbę utrzymania mnie przy życiu. To było dotknięte i zaszło tak daleko, więc nie winię go za przypomnienie.

Szlak musi być jednym z najbardziej niezwykłych na świecie. Kolarze Enduro World Series zmierzą się z nim w maju przyszłego roku i nie byłoby niespodzianką, gdyby kolejne ujęcia podniosły Risco do pożądanej sławy, umieszczanej na listach życzeń i fetyszyzującej na ekranach filmowych na całym świecie.

Nie musisz jednak być profesjonalistą, aby cieszyć się Maderą. Przejeżdżamy obok rzeki i wskakujemy do furgonetki, która wysadzi nas na kolejnym odcinku kursu EWS Series. Jest bardziej swobodny; przepływa przez polne szlaki między wysokimi drzewami; kolejna zmiana scenerii na trasie, która wydaje się zmieniać tło szybciej niż zielony ekran.

Do czasu lunchu jechaliśmy już tylko kilka godzin, ale wygląda na to, że przepłynęliśmy trzy kontynenty i nie ma co do tego wątpliwości; Zniosłem dość bicie. Gdy wysiadam z vana na lunch, zamykam za sobą drzwi, a rama okienna w niewytłumaczalny sposób wypada z pojazdu na siedzenie z tyłu. To był taki dzień. „Nie martw się”, śmieje się nieskończenie cierpliwy John. „Możemy to naprawić”.

Moje ręce cieszą się, że mogę przestać się trząść i zapytać Johna nieco więcej o Freeride Madeira i zmieniający się charakter turystyki w jego rodzinnym mieście. Z radością zobowiązuje:

„To niesamowite, jak bardzo sprawiliśmy, że Freeride Madeira urósł w ciągu ostatnich dwóch lub trzech lat. Mamy naprawdę dobry zespół. Każdy wkłada w to swoje życie i serce, a my naprawdę ciężko pracujemy od wschodu do zachodu słońca, dlatego jest rozwijany tak szybko.

Chociaż jestem stosunkowo nowy w surfingu, Orlando z przyjemnością zauważyłem, że chociaż na wyspie są tylko trzy prawdziwe miejsca, w których można nauczyć się surfować, jest o wiele więcej, w których fale mogą rozciągać się do 15 metrów i wyrządzić poważne szkody jeśli złożysz kaucję, a kolejki są prawie zawsze puste.

To wyspa, na której nawet ekspertom nie zabraknie opcji bez względu na uprawiany sport, a Orlando i Nuno, z których drugi robi obecnie doktorat z turystyki, chcą, aby więcej ludzi o tym wiedziało.

„Na wyspie jest o wiele więcej niż to”, Orlando opłakuje turystykę starości i jest tak oczywiste, że ma rację, że to cud, że kiedykolwiek zaszło tak daleko. Nie możesz przejechać pięciu mil, nie będąc w cieniu dramatycznego pasma górskiego lub natknąłeś się na inspirujące do wędrówki fale rozbijające się o wybrzeże.

„Potrzebujemy mieszanki turystów”, mówi Nuno. „Emeryci mają czas i pieniądze, ale nie chcą oglądać lewad [mini-kanałów]. Przychodzą, ponieważ pogoda jest u nas przez cały rok.

„Na wyspę przyjeżdża teraz coraz więcej młodych ludzi, którzy chcą zobaczyć przyrodę. To nowy rodzaj turysty. Kiedyś ludzie decydowali, dokąd jadą, z dwumiesięcznym wyprzedzeniem, teraz decydują, dokąd chcą jechać jutro. Mamy jednak tanie hotele i schroniska młodzieżowe dla podróżników. Idziemy we właściwym kierunku”.

W ciągu kilku dni, które spędzę na Maderze, zobaczę zestawienie obu stron Madery; od komfortu na starość po pełną przygód naturę chaosu przygód.

Widzisz, reszta naszej grupy była bardziej skupiona na degustacji wina i wyśmienitej kuchni w regionie niż na sporcie. Oznaczało to, że za dnia łapałem fale, pokonywałem kaniony lub dziko wpatrywałem się w szlaki, które potrafiły oderwać nam głowy i opuścić szczęki, zanim wrócę do Funchal, aby napić się wina, które ma więcej kształtów i rozmiarów. niż wiedziałem, że istnieje.

Był to jeden z najdziwniejszych kontrastów, jakich kiedykolwiek doświadczyłem między dniem a nocą.

Każdego wieczoru przy kolacji byłem wypełniany przez resztę relaksującego dnia naszej załogi, popijając wino i obserwując delfiny, na co mogłem tylko mamrotać moją codzienną listę kontuzji w odpowiedzi, próbując się upewnić, czy rzeczywiście spędziliśmy ten dzień na tej samej wyspie.

Usuń nadmiar hotelików zatłoczonych wokół centrum miasta, a Madera stanie się dziką bestią o tajemniczej aurze; pełna przygód utopia z sekretami, które można odkryć tylko dzięki eksploracji, która wzbudza podekscytowanie. Prawdę mówiąc, żałujemy, że w ogóle nie zbudowali ośrodków. Bez nich całe miejsce byłoby placem zabaw godnym fikcji.

Madera może być na razie znana jako skąpane w słońcu miejsce, które najlepiej nadaje się na odpoczynek i relaks, ale dzięki oferowanym opcjom przygód jest tylko tak długo, aby ta ograniczona turystyczna etykieta mogła trwać. Druga strona Madery jest chaotyczna, ekscytująca i czasami niebezpieczna. I będzie się tylko rozwijał.

Przeczytaj resztę naszego listopadowego wydania „Inne” tutaj

Monarcha , regularne linie lotnicze obsługujące rejsy rekreacyjne, obsługują przez cały rok loty na Maderę z lotnisk Birmingham i London Gatwick. Ceny biletów wraz z podatkami zaczynają się od 59 GBP w jedną stronę (109 GBP w obie strony).