Kolarstwo górskie we Włoszech | Odkrywanie nowych szlaków w Umbrii

Nie tylko pogoda wydaje się hazardem – Umbria nie jest znanym na całym świecie hotspotem kolarstwa górskiego. Pozostali ludzie oczekujący ulewy pod okapem kościoła, grupa starszych Niemców, są chyba bardziej typowymi turystami, którzy zwykle przyjeżdżają w te okolice. Najbardziej znany jest z wina, jedzenia i św. Franciszka z Asyżu, a autokary są częstszym środkiem transportu niż rowery z pełnym zawieszeniem. Oczywiście powodem, dla którego tu jesteśmy, jest to, że słyszeliśmy, że Umbria ma inną stronę. Ale czy znajdziemy rodzaj szlaków, których szukamy?

Nie jesteśmy pewni tego pierwszego dnia wyjazdu ze Spoleto, gdy deszcz słabnie. Naszymi przewodnikami są trzej Włosi po czterdziestce, którzy wyraźnie bardziej interesują się jazdą przełajową i szosową niż typową trasą enduro, której szukamy. Są doskonałymi przewodnikami – super przyjaznymi i kompetentnymi, a do tego jeżdżą śmiesznie dobrze. Mimo różnicy wieku zostawiają nas w kurzu na podjazdach. Ale chociaż trasa, którą jedziemy, jest niesamowicie ładna – prowadzi nas wzdłuż przebudowanej linii kolejowej, przez kilka wiaduktów i jedną ze słynnych strady bianchi lub białe drogi, które są typowe dla tego regionu – to tylko ostatni odcinek, na którym znajdują się jakiekolwiek singletracki.

Wszędzie, gdzie się zatrzymamy, mamy bezpieczną kryjówkę, myjnię rowerową i – co chyba najlepsze – personel, który nie mrugnie powieką, gdy wejdziesz pokryty brudem. Pewnej nocy urocza kobieta, właścicielka Villa Pascolo, idzie o krok dalej, wychodzi i włącza reflektory swojego samochodu, abyśmy mogli lepiej widzieć myjący się rower, gdy jest ciemno. Ale tylko dlatego, że jest ogólnie dobrze przygotowany dla rowerzystów, niekoniecznie oznacza to, że Umbria jest mekką dla rowerzystów górskich.

Natomiast drugiego dnia wyczuwamy potencjał tego obszaru. Naszym przewodnikiem na ten dzień jest Lorenzo Ballarini, sponsorowany kolarz zjazdowy, który dopiero niedawno przeszedł na wyścigi enduro. Jest zbudowany jak roadie, wysoki i chudy, ale ma łatwy, naturalny styl i świetnie go biczuje. On i Cal wkrótce nawiązują kontakt, popychając się nawzajem w każdym znalezionym miejscu.

Lorenzo prowadzi nas do swojego lokalnego parku rowerowego, Parco Batteria, gdzie ekipa wykopaliskowa zaczęła zdawać sobie sprawę z potencjału niesamowitych górskich krajobrazów, jakie oferuje Umbria. Mówię, że zacząłem, ponieważ jest to najsurowszy park rowerowy, w jakim kiedykolwiek byłem. Zapomnij o starannie wypielęgnowanych szlakach, wyrzeźbionych nasypach lub cechach północnego wybrzeża – to w zasadzie szlaki wyrąbane w lesie. Odcięli gałęzie i stworzyli mapę szlaków, ale to wszystko.

Jeśli dzień z Lorenzo dał nam smak do kolarstwa górskiego w Umbrii, to jest to nasz ostatni dzień, który przypieczętowuje umowę. Nasz przewodnik nie wygląda jak typowy zawodnik enduro – jest ubrany w lycrę i jeździ na 29-calowym hardtailu – ale wygląd może mylić. Okazuje się, że Andrea może nas wszystkich prześcignąć. Wyruszamy na oszałamiającą wspinaczkę po porośniętej liśćmi ścieżce, która wije się w górę przez las.

Kiedy wspinamy się nad linią drzew, podziwiamy niesamowite widoki na doliny i wybrzeże Adriatyku. Oprócz spacerujących dwóch par, w okolicy nie ma drugiej duszy i trudno nie zatracić się w pięknie tego wszystkiego. Albo byłoby, gdyby techniczne podejście nie pochłaniało całego mojego czasu i energii. Andrea, sprawny jak skrzypek, płynie w górę, jakby w ogóle nie było gradientu.

Jedną z najlepszych rzeczy w kolarstwie górskim w Umbrii jest to, że nie ma czegoś takiego jak „złapanie szybkiej kanapki”. To w końcu Włochy, jedzenie nie jest czymś, co można szybko roztrzaskać. Obiady, kolacje i tace z przystawkami, które pojawiają się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, były niesamowite. Ale nasz ostatni obiad w Parku Narodowym Monte Cucco jest szczególnie wyjątkowy. Oprócz przystawek i dwóch dań z makaronu serwowana jest Coratella, lokalne danie z wątrobą, nerkami i mózgiem. Może nie brzmi to jak najbardziej apetyczna kombinacja, ale w rękach tych szefów kuchni jest naprawdę pyszna.

Podczas lunchu przedstawiamy się Mirko Berardi, który wyjaśnia, że ​​góra, po której jeździliśmy na zewnątrz, jest lepiej znana z tego, co jest w środku. Pod szlakami znajduje się rozległa sieć jaskiń. W najgłębszym miejscu ma dziewięć kilometrów głębokości i rozciąga się na 30 km pod ziemią. Sufit największego pomieszczenia – o powierzchni 250 000 metrów sześciennych – znajduje się 60 metrów od podłogi.

Podsumowując, zejście ze szczytu Monte Cucco do wioski Costacciaro u jej podnóża jest jednym z tych szlaków, które sprawiają, że uśmiechasz się od ucha do ucha. Zaczyna się od usianych kamieniami ścieżek, a następnie zanurza się w lesie na długą, gliniastą sekcję, na której wszyscy krzyczymy. Szybki pedał wzdłuż drogi prowadzi nas z powrotem do lasu na długi, ostatni odcinek kamienistego pojedynczego toru, który wypluwa nas do wioski na dole. Przez większość ostatniej sekcji jest w zasadzie ciemno i trzeba trochę koncentracji, aby zobaczyć, dokąd zmierzasz. Jesteśmy wyczerpani, ale podekscytowani, przybijamy sobie piątki, gdy pedałujemy brukowanymi uliczkami i parkujemy przed kawiarnią.

Dopiero gdy przechodnie zatrzymują się, by go przywitać, uświadamiamy sobie, że Andrea, człowiek, który przez cały dzień był naszym cicho mówiącym przewodnikiem, jest w rzeczywistości wielkim serem wokół tych części. Jest burmistrzem Costacciaro, nie mniej. Jest także, jak mówi z dumą, posiadaczem drugiego w historii najszybszego w historii zjazdu, który właśnie zrobiliśmy.

Jeśli Andrea jest czymś w rodzaju czarnego konia, to to samo można powiedzieć o regionie, który nazywa domem. Tak, Umbria jest bardzo dobrze przygotowana do jazdy na rowerze hybrydowym. I tak, jest tu więcej szosowców niż rowerzystów górskich. Ale chociaż może nie być zbyt wiele „sceny”, spotkaliśmy niesamowicie utalentowanych jeźdźców i jeździliśmy po niesamowicie dobrych trasach. Mało tego, mieliśmy je wszystkie dla siebie. Umbria to wszystko, czego można się spodziewać, ale jest też inna strona tego regionu i tych gór. Po prostu upewnij się, że dotrzesz tam, zanim sekret wyjdzie na jaw.