Więc chcesz założyć zespół składający się wyłącznie z dziewcząt?

Marissa Lerner była kapitanem swojej kobiecej drużyny ultimate, Iron Horse, na Washington University w St. Louis, a w 2015 roku była kapitanem drużyny Boston Ultimate Disc Alliance (BUDA) YCC U-19, zajmując drugie miejsce w kraju. Wraz ze swoimi byłymi koleżankami z liceum Caitlin Go, Tamar Austin, Leanne Go, Justinne Guarin i Evą McDermott pomogła stworzyć i uruchomić pierwszy w historii dziewczęcy zespół ostateczny w Lexington High School (LHS) w Lexington w stanie Massachusetts. Głupcy. Tamar i Caitlin wytyczyły szlaki i zrekrutowały krytyczną masę dziewcząt, które rozpoczęły sport w LHS w 2013 roku. Leanne i Justinne były kapitanami zespołu w 2014 roku oraz zorganizowały i sformalizowały treningi, koszulki i logistykę. Tamar przez cztery lata była kapitanem kobiecej drużyny Rensselaer Polytechnic Institute, Strut. W 2018 roku poprowadziła ich do ich pierwszego występu w D-III College Championship, a także została laureatką nagrody Donovan w 2018 roku. Caitlin Go dobrze prosperowała ze Stanford Superfly, będąc kapitanem drużyny w 2017 i 2018 r. i zdobywając nominację do Callahana w 2018 r. Trenowała także dziewczęta i mieszane drużyny BUDA YCC, ma na swoim koncie tytuł DI College Championship i zdobyła złoto z U-20 Reprezentacja kobiet na Mistrzostwach Świata Juniorów Ultimate 2014. Justinne spędziła cztery lata w kobiecej drużynie UMass, LadyZoo, a następnie przeniosła się do Tufts, gdzie grała na piątym roku. Leanne Go zmiażdżyła go na UC San Diego, prowadząc swoją drużynę uniwersytecką do zwycięstwa w krajowych mistrzostwach w 2019 roku, zdobywając miejsce w kobiecej pierwszej drużynie w drużynie All-Region 2018 D1 i tworząc skład San Diego Wildfire jako zawodnik treningowy. Marissa, Justinne i Tamar rozmawiały wspólnie o tym, skąd czerpały inspirację do założenia zespołu, jakie przeszkody musiały pokonać, jakie rozwinęły umiejętności przywódcze i jakie rady udzieliły, by założyć nowy zespół i zbudować zrównoważony program.

1. Co zainspirowało Cię do założenia zespołu?

Marissa :W 2012 roku, rok przed tym, jak zacząłem grać w ultimate w liceum, cztery lub pięć dziewcząt, które grały w tym czasie w drużynie chłopców z Lexington, poszło na Saint Johnsbury Invitational w Vermont. Grały jako pick-upy z innymi dziewczynami, które również nie miały drużyny, i ostatecznie zajęły drugie miejsce w lidze dziewcząt. Tamar Austin i Caitlin Go, dwie dziewczyny z Lexington, podjęły inicjatywę rekrutacji nowych graczy i sprowadzenia całego zespołu Lexington do udziału w zaproszeniu w przyszłym roku, które ostatecznie wygrały, pozostając niepokonanymi.

Tamar :Od tego momentu [z Saint Johnsbury Invitational 2013] myślę, że wtedy naprawdę zaczęło się pojawiać, że chcieliśmy mieć pełny zespół dziewcząt.

Justinne :Mój ostatni rok, chciałem spróbować na uniwersytecie. Chciałem dowiedzieć się więcej i grać na wyższym poziomie, nawet jeśli oznaczało to mniej czasu na grę. Jednak wielu facetów próbowało mnie powstrzymać, mówiąc, że nie jestem wystarczająco dobry, jestem za mały i nie będę w stanie nadążyć za chłopcami, chociaż podczas procesu próbnego zdecydowanie byłem w stanie wytrzymać mój własny.

Najbardziej frustrujące było uczucie, że kapitanowie uniwersyteccy nie dali mi szansy i nie widzieli, jak ciężko pracowałem. Ta tęsknota za pozytywną, rodzinną kulturą żeńskiego zespołu była ogromną inspiracją do stworzenia Fooligals.

2. Jak wyglądał proces budowania zespołu?

Marissa :Retencja naprawdę rzuciła wyzwanie głupcom na początku. Staraliśmy się przekonać przyjaciół i przyjaciół znajomych, aby porzucili swoje drużyny piłkarskie, hokejowe, pływackie i lacrosse i przyjechali spróbować zupełnie nowego sportu. Zaprosiliśmy ich do odebrania gier w lecie, mając nadzieję, że niezobowiązująca sesja rzucania zamieni się w nowe zainteresowanie potencjalnego członka drużyny. Nie wydarzyło się to w pierwszym roku, więc mieliśmy sezon hybrydowy, w którym łączyliśmy nasze treningi z drużyną chłopców JV, ale potem braliśmy udział w niektórych turniejach wyłącznie jako drużyna dziewcząt.

Trudno było zapewnić kompetentnego i dostępnego trenera wyłącznie dla drużyny dziewcząt, ponieważ nasz program był za mały z powodu dużej liczby w drużynie JV chłopców. Na początku kapitanowie chłopców trenowali wiele z naszych treningów.

Napotkaliśmy też wiele przeszkód logistycznych. Zwykłe zgłoszenie się do turniejów wymagało znajomości czasu ich trwania, wysyłania ofert i otrzymywania zaproszeń po ustanowieniu programu. Na pewno była to dla nas krzywa uczenia się, więc naprawdę polegaliśmy na wiedzy przekazanej przez Tamar, Caitlin i Justinne, a także na pomocy męskiej drużyny. Transport i zakwaterowanie były również ogromnymi wyczynami, które wymagały dużego wsparcia rodziców, a czasem szkoły, aby wszystko było finansowo wykonalne. Dodatkowo potrzebowaliśmy mundurów, więc nawiązaliśmy współpracę z firmą Spin, aby pomóc dofinansować nasze koszulki.

Wreszcie, każdy nowy zespół musi wyznaczyć cele związane z kulturą i oczekiwaniami oraz pracować nad stworzeniem wspólnej tożsamości. Kiedy zaczynaliśmy, nie mieliśmy żadnych standardów dotyczących frekwencji, turniejów, terminów, odpowiedzialności za trening czy kultury. Dowiedzieliśmy się, że stworzenie kultury zaangażowania i odpowiedzialności wymaga dużo cierpliwości, a najlepszym sposobem, jaki znaleźliśmy w pracy, było posiadanie doświadczonych weteranów, dających przykład i nadających ton na wczesnym etapie.

3. Czego nauczyłeś się jako lider na najwyższym polu?

Marissa :Nauczyłem się, że słowa i mowa ciała mają znaczenie. To, jak grasz, mówisz i działasz, nadaje ton zespołowi. Jeśli chodzi o ton, kluczowa jest konstruktywna krytyka. Ważne jest, aby oklaskiwać dobro, jednocześnie skupiając się na obszarach wymagających poprawy. Utrzymanie pozytywnego i konstruktywnego tonu przez cały czas może być trudne, ale prowadzenie na najwyższym polu nauczyło mnie, kiedy należy być bardziej surowym i kiedy konieczne jest odpuszczenie osobistych frustracji dla dobra zespołu.

Ponadto, gdy jesteś liderem, ponosisz największą odpowiedzialność za otwartość, otwartość i przejrzystość. Odpowiedzialność zespołu za życzliwość i wsparcie oraz upewnienie się, że nadmiernie komunikuje się i umożliwia przekazywanie informacji zwrotnych, jest kluczem do rozwoju zespołu i osobistego.

Tamar :Jedną z najtrudniejszych lekcji, jakich się nauczyłem, było to, jak zarządzać oczekiwaniami i zrozumieć, że każdy zespół jest inny. Mój zespół z college'u miał mniejsze oczekiwania [niż Fooligans/Fooligals], co doprowadziło do frustracji i braku równowagi w tym, jak bardzo angażowałem się we Frisbee. Konkurencyjny zespół szybko się zmieni, jeśli większość graczy nie będzie zainteresowana stawaniem się lepszym i budowaniem lepszego zestawu umiejętności.

Również planowanie było kluczem do bycia dobrym liderem. Efektywne wykorzystanie czasu i zasobów zapewnia bardziej produktywne praktyki i szybsze doskonalenie zespołu. Dobry lider powinien wyznaczyć jasny, osiągalny cel na trening lub turniej i mieć co najwyżej trzy małe punkty nacisku, na których gracze mogą się skupić (tj. ostrzejsze cięcia, lepsza pozycja defensywna lub inne).

4. W jaki sposób bycie liderem w ultimate przyczyniło się do Ciebie jako osoby poza boiskiem?

Marissa :Osobiście bycie liderem zrewolucjonizowało sposób, w jaki podchodzę do mentalnej wytrzymałości i nastawienia na rozwój w moim codziennym życiu. Kiedy jako gracz musisz pokonać własne fizyczne i mentalne granice, a następnie nauczyć się zachęcać i prowadzić innych do tego samego, jest to niesamowicie wzmacniające. Naprawdę wiesz, że możesz przejść przez wszystko, zwłaszcza jeśli masz do pomocy kolegów z drużyny i przyjaciół. Zajęło to lata i wiele dyskusji zespołowych, ale przewodzenie w ostatecznym polu sprawiło, że jestem lepszym komunikatorem, bardziej pozytywnym liderem i kimś, kto czuje się pewniej przejmując inicjatywę we wszystkich aspektach mojego codziennego życia.

Tamar :Na studiach objąłem rolę kapitana na pierwszym roku, co było wyzwaniem w nowym środowisku szkolnym i zupełnie nowej kulturze zespołowej. Mój czas spędzony na Fooliganach i Fooligalach naprawdę wzmocnił mój zestaw umiejętności i umożliwił mi podjęcie tych nowych wyzwań. Potrafiłem prowadzić solidną praktykę, znałem gry i strategie gry oraz byłem w stanie skutecznie uczyć.

Umiejętności te w bardzo głęboki sposób przełożyły się na moje życie akademickie i zawodowe, ponieważ przejmowałam więcej i realizowałam trudniejsze cele. Nauczyłem się również mówić i poprawiać aspekty mojego społecznego niepokoju. Stałem się lepszym słuchaczem i bardziej empatycznym, a także nabrałem odwagi, by przeciwstawić się dużym instytucjom (tj. męskiemu zespołowi) i domagać się uznania i wsparcia dla naszego rozwoju.

5. Czy jako liderka masz jakieś trudności?

Marissa :Naszym największym zmaganiem w ostatnim czasie było uzyskanie przyzwoitej przestrzeni dla obu naszych drużyn z college'u. Przez ostatnie kilka lat nasz siostrzany zespół rozwojowy, Locomotive, ćwiczył na stronie wewnętrznych boisk softballowych, czasami podczas meczów. Tej jesieni ściśle współpracowaliśmy z naszymi zespołami męskimi i dyrektorem sportowym, aby znaleźć sprawiedliwą przestrzeń i czas na boisku.

Tamar :Kiedy zaczynałem w RPI, musiałem grać z męską drużyną przez pierwszy sezon jesienny, ponieważ nie mieliśmy żadnych kobiet na treningach. Napotkałem wiele trudności, aby ludzie z zespołu szanowali moją wiedzę i zestaw umiejętności. Często ignorowali moją radę, tylko po to, żebym później widziała, jak słuchają, jak facet mówi im to samo. Jednak kiedy zaczęłam budować zespół kobiet, stopniowo zdobyłam pewną władzę i zyskałam ich szacunek.

Od tamtej pory największą walką było zdobycie dla siebie miejsca w terenie. Kiedy musieliśmy się podzielić z chłopcami, przyglądali się i wyśmiewali naszą praktykę, a potem przerzucali nas na róg boiska, podczas gdy oni grali lub pracowali przy ćwiczeniach. Jako większy zespół mamy teraz więcej przestrzeni na boisku i mamy własny czas poza chłopcami.

6. Jaką radę dałabyś innym kobietom, które chcą założyć zespół w swojej okolicy lub zostać liderem w swoim zespole?

Marissa :Dla tych, którzy zakładają drużynę:

• Zrób listę priorytetów . Co chcesz, aby ten zespół osiągnął? Jaka jest najlepsza metoda na to?
• Utwórz tożsamość zespołu . Może to być cokolwiek z nazwy drużyny, maskotki lub motta. Używaj plakatów, stron internetowych i ulotek, aby zapewnić obecność swojego zespołu.
• Skontaktuj się z przyjaciółmi i lokalną najlepszą społecznością . Czy w Twojej okolicy są lokalne grupy na Facebooku, w których można odebrać, kobiecy ultimate lub club ultimate? Sprawdź, czy są doświadczeni gracze, którzy są gotowi udzielić pewnej wiedzy do coachingu lub po prostu uzyskać ogólne porady. Chociaż najlepsza społeczność jest dość mała, może być zgraną grupą, więc skorzystaj z tego.

Dla tych, którzy chcą zostać liderem swojego zespołu:

• Obserwuj obecnych liderów . Co Ci się podoba w ich stylu przywództwa? Jak możesz prowadzić inaczej? Jak zespół reaguje na obecne kierownictwo? Zwróć uwagę na to, jak obecni liderzy prowadzą zespół i radzą sobie w trudnych sytuacjach.
• Wypróbuj . Sprawdź, czy istnieją sposoby na pełnienie małych ról przywódczych i testowanie wód. Potrafisz prowadzić rozgrzewki lub ćwiczenia? Jeśli kapitan prosi o pomoc w organizacji treningów lub sesji rzucania, przejmij dowodzenie i zobacz, jak ci idzie.
• Podnieś swoją grę tak bardzo, jak to możliwe . Zapytaj kapitana lub trenerów, nad czym musisz popracować, a następnie podejmij wspólny wysiłek, aby to zrobić. Jeśli zespół zobaczy, że traktujesz swoją grę i zespół poważnie, twoje szanse na wybór na rolę lidera wzrosną.

[Więc chcesz założyć zespół składający się wyłącznie z dziewcząt?: https://pl.sportsfitness.win/lekkoatletyka/ultimate-Frisbee/1018054735.html ]